Niejednokrotnie zdarza mi się, że jako wykładowca uniwersytecki muszę wypowiadać się przed licznymi słuchaczami na temat książek, których nie czytałem, czy to w sensie dosłownym, czyli nigdy nawet nie miałem ich w ręku, czy to w bardziej subtelnym, na przykład przekartkowałem je tylko lub zdążyłem już zapomnieć. (...) Ale zawsze pokrzepiam się myślą, że moi słuchacze są w nie najlepszej sytuacji niż ja i mają wcale nie lepsze rozeznanie. Jeśli mamy bez uczucia wstydu mówić o książkach, których nie czytaliśmy, musimy odrzucić tę fałszywą i przytłaczającą wizję nieskazitelnej kultury, wizję narzucaną nam od dziecka przez całe życie beskutecznie usiłujemy odnaleźć. Paradoks czytania polega na tym, że droga do siebie samego prowadzi poprzez książkę, która jest niezbędna jako etap przejściowy, ale która musi nim pozostać...